از نظر یونگ، روان تا حد زیادی ناخودآگاه‏ است و اندیشۀ شخصی به‌طورکلی با رشد خودآگاه در ارتباط می‎باشد. چیزی که هنوز وارد خودآگاه نشده است، معمولاً به شکل فرافکنی ،در دنیای بیرون تجربه می‌شود. ما خودمان را در افراد دیگر می‌یابیم؛ در اشیاء، مکان‌ها و در تجربیاتی که در دنیای بیرون از ما هستند و حس می‎شوند. البته اگر این را قبول داشته باشیم، ما می‎توانیم مشارکت خود را در تجربه‌هایمان تشخیص ‎دهیم و در این صورت، ما بخت و فرصت این را خواهیم داشت تا فرافکنی خود را اصلاح نماییم، در آن تعمق کنیم، در اختیارش بگیریم و آن را به آگاهی از خودمان تبدیل کنیم. بدین ترتیب شخصیت با چرخۀ مداومی از فرافکنی و اصلاح محتویات روان، رشد می‎کند. با این چرخه، ناخودآگاه ابراز می‌شود و سپس به صورتی درک شده، خودآگاه می‎گردد و با شخصیتی که در حال پیشرفت است، تلفیق‌شده تا در سطحی آگاهانه به درون بازگردد.

فصل 1: خانه بازتابی از آیینۀ درون-  1

فصل 2: مکان‌های خاص در دوران کودکی-27

فصل 3: بزرگ شدن؛ بیانی از خود در خانه‌های دوران بزرگ‌سالی-75

فصل 4: ترکِ خانه؛ هرگز یا برای همیشه- 127

فصل 5: خودمان باشیم؛ تکامل خویشتن‌شناسی به‌گونه‌ای که در خانه‌هایمان منعکس‌شده است -173

فصل 6: شریک زندگی؛ قدرت ساختن یک‌ خانه در کنار یکدیگر-213

فصل 7: زندگی و کار؛ قلمرو، هم‌جواری و حریم خصوصی در خانه- 253

فصل 8: کجا زندگی کنیم؟ خویشتن‌شناسی و مکان.- 301

فصل 9: خانۀ گمشده؛ گسستن‌ از دل‌بستگی‌های خانه-349

فصل 10: فراتر از خانه به‌عنوان خود (ایگو)؛ ندای روح- 395