دیدگاه رایج در صنعت ساختمان‌سازی کشور، طراحی، ساخت، تحویل و در انتها، بهره‌برداری است و رابطۀ طراح و سازنده پس از ساخت و مشاهدۀ نتایج عملکرد آن پس از بهره‌برداری قطع می‌شود؛ درحالی‌ که ساختمان به‌عنوان نظامی پویا همواره تحت تأثیر تغییرات محیط درونی و بیرونی قرار دارد و نیاز مجدد به طراحی وتغییرات در آن بسیار پراهمّیت است. از طرفی پس از انجام آزمایشات است که نقص‌های طراحی و اجرا مشخص شده و کیفیت کنترل می‌شود. ارزیابی پس از بهره‌برداری فرایندی است که بر اساس شیوه‌ای منطقی سعی درارزیابی دیدگاه کاربران ساختمان‌های ساخته شده ( که مدّت زمانی از عمر آن‌ها می‌گذرد) دارد. ارزیابی پس از بهره‌برداری، بازخوردهای یک ساختمان را جهت حل مشکلات آن بررسی و نقاط قوت طرح را شناسایی می‌کند تا منجر به استفاده از آن‌ها در طرح‌های آتی ‌شود و همچنین با شناسایی نقاط ضعف، سعی بر عدم تکرار آنها درنمونه‌های مشابه ‌گردد.

كتاب حاضر به‌ منظور ارائۀ پیشنهاد‌هایی جهت اصلاح شرایط موجود و پیشگیری از بروز اشتباهات طراحی، به ارزیابی چند نمونه از مجتمع‌های تجاری شهر مشهد پرداخته است. نگارندگان در اين مطالعه بر دو هدف اصلی؛یعنی اندازه‌گیری رضایتمندی مراجعه‌ کنندگان و بهره‌وری اقتصادی همت گمارده‌اند. در همين راستا، با بررسی استانداردهای مربوط به کاربری فضا، تعداد استفاده‌ کنندگان از فضا و میزان انعطاف‌ پذیری آن تا حدودی برنامۀ فیزیکی طرح حاضر بررسی و نواقص احتمالی موجود در آن شناسایی شده و در انتها برنامه فیزیکی جدید مطابق با نیازهای استفاده کنندگان از فضا ارائه شده است.

فصل اول-مفهوم برنامه دهی و برنامه ریزی درمعماری

فصل دوم- مفاهیم مرتبط با مجتمع های تجاری 

فصل سوم- شناخت بستر پژوهش (شهرمشهد)

فصل چهارم- انتخاب نمونه های پژوهش

فصل پنجم- تحلیل رفتاری فضا در مجتمع اطلس

فصل ششم- تحلیل کمبودها وارائه راهکارها

فصل هفتم- پیوست ها (ضوابط)