پراکنش، مهمترین عامل در هجوم و گسترش دامنه جغرافیایی گیاهان خودرست (علف­‌های هرز) و گیاهان مهاجم است. این گیاهان در مقایسه با گیاهان زراعی بذر بیشتری تولید می‌‌کنند که با سازوکارهای پراکنش به فواصل دورتر منتقل شده و به مکان های غنی از منابع رشد گیاهی مهاجرت کرده و منجر به کمبود این منابع در زیست‌بوم‌های جدید می‌شوند. این مهم در گیاهان مهاجم و به‌ویژه‌‌ در شرایط مواجهه با تغییر اقلیم اهمیت بسیاری دارد. گیاهان مهاجم بر خلاف گیاهان خودرست، غالباً بومی نبوده و با ورود خود به مناطق جدید مشکلات گسترده‌‌ای از جمله تهدید سلامت انسان و سایر جانوران، کاهش تنوع زیستی و خسارت چشمگیر به محصولات کشاورزی را ایجاد خواهند کرد. از این­‌رو شناخت روش­‌های پراکنش و مدیریت گیاهان خودرست و مهاجم، مهم است.
در این نوشتار سعی شده است تا جنبه‌‌های پراکنش و مهاجرت این گیاهان با تأکید بر عوامل بوم‌‌شناختی مورد بحث قرار گیرند.

توضیج: این کتاب نسخه کاغذی ندارد و نسخه الکترونیکی آن از طریق پلت‌فرم «فیدیبو» قابل خریداری است.