حدود 18 سال پیش، رئیس دپارتمان از من دربارۀ توسعۀ دورههای آموزشی جدید برای دپارتمان مدیریتمان سؤال کرد؛ البته همیشه این مسئله برای خود من هم سؤال بود که چرا ما هیچ دورۀ آموزشی دربارۀ تصمیمگیری مدیریتی برگزار نمیکنیم. در نهایت متوجه شدم همین تصمیمگیری، یکی از مهمترین مهارتهایی است که دانشپژوهان برای تبدیل شدن به مدیران موفق، به آن نیاز دارند. در دورههای آموزشی که تشکیل دادم نیز تنها در بحثهای کلاسی و با خواندن کتابهای درسی راجع به مدلهای تصمیم برنامهریزیشدۀ عقلانی شخصی و سازمانی صحبت شد؛ همچنین هیچ توجهی به فرایندهای تصمیمگیری خلاقانه نشد. از این رو من کارم را در مسیر جستوجو و توسعۀ ابزار مرتبط با فرایندهای تصمیمگیری خلاقانه آغاز کردم تا به دانشپژوهانم آموزش بدهم که چگونه در این دنیای در حال تغییر و نامطمئن، بهتر تصمیم بگیرند.
با گذشت زمان و تمرکز بر تصمیمگیری مدیریتی، متوجه شدم که بنیانهای اساسی تصمیمگیری برای طیف گستردهای از افراد (حتی فراتر از مدیران سازمانی) به کار میرود. یک تصمیم راهبردی نشاندهندۀ کارهایی است که فرد در آینده انجام میدهد و ارزش و اهمیت بالایی برای تصمیمگیرنده دارد؛ برای مثال، تصمیمگیری دربارۀ خرید لباس عروس، خانه، تشکیل کمپین در یک منطقه و یا شیوۀ درمان سرطان، به ترتیب نمایانگر تصمیمات راهبردی برای یک عروس، زوج، سیاستمدار و شهروندی سالخورده است.
فصل اول: جهتگیریهای فکری جدید در تصمیمگیری 1
فصل دوم: تجزیه و تحلیل موقعیتی کنونی، آتی و سفرگذار 47
فصل سوم: چهارچوببندی چالش و تجزیه و تحلیل علّی 84
فصل چهارم: ایجاد ایدههای راهگشا 111
فصل پنجم: انتخاب یک مجموعه راهکار 139
فصل ششم: پیادهسازی و برنامهریزیهای بعدی 169
منابع 200
کتابشناسی 209
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
علوم اجتماعی
مديريت |