روانکاوی و زبان‌شناسی، دو حوزه‌ی به‌ظاهر متفاوت، در ژرفای نظریات فروید و لکان به هم گره می‌خورند. این کتاب به بررسی نقش بنیادین زبان در ساختار روان، ناخودآگاه و فرآیندهای درمان روانکاوانه می‌پردازد. از تحلیل لغزش‌های زبانی تا تعبیر رؤیاها، از استعاره و مجاز در گفتار تا تأثیر زبان بر شکل‌گیری هویت، این اثر نشان می‌دهد که چگونه زبان‌شناسی می‌تواند به درک عمیق‌تری از روان انسان کمک کند. همچنین، مباحثی پیرامون چالش‌های ترجمه‌ی آثار فروید و نقدهای میشل فوکو بر روانکاوی، ابعاد تازه‌ای از این حوزه را روشن می‌سازد. آیا روانکاوی ابزار سلطه است یا راهی برای رهایی؟ این کتاب، پژوهشی بینارشته‌ای است که به این پرسش‌های اساسی می‌پردازد.

این کتاب به پیوند میان روانکاوی و زبان‌شناسی می‌پردازد و نقش زبان را در شکل‌گیری روان، ناخودآگاه و فرآیندهای درمان روانکاوانه بررسی می‌کند. با نگاهی به نظریات فروید و لکان، نشان می‌دهد که چگونه مفاهیمی مانند استعاره، مجاز، لغزش‌های زبانی و تعبیر رؤیاها با ساختار ناخودآگاه ارتباط دارند. همچنین، نقدهای میشل فوکو بر روانکاوی و چالش‌های ترجمه‌ی آثار فروید مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

مقدمه مترجم  1

فصل یکم: چندین نکته دربارە اصطلاحات فرویدی در زبان انگلیسی 9

فصل دوم: زبانشناسی روانکاوانه ژان پیاژه 25

فصل سوم: سیر تحول زبان در دیدگاه روانکاوی  55

فصل چهارم: استعاره و روانکاوی  83

فصل پنجم: پاسخ لکانی به نقد فوکو به روانکاوی 113