حوزه مطالعات طراحی محیط مصنوع(معماری) دارای جایگاهی میان رشته ای است که از یک سو به مطالعات علوم انسانی مرتبط بوده و از سوی دیگر با حوزه های علوم مهندسی همپوشانی دارد. به دلیل ماهیت عملی و اجرایی این، رشته تحقیق و مطالعات نظری با اهداف کاربردی و یا تدوین، نظریه رشد نسبتا کمتری داشته و منابع و کتب روش تحقیق که به طور خاص به مسائل این حوزه تخصصی بپردازند، محدود میباشد. بعلاوه، گزینش روش تحقیق مناسب، در مقایسه با سایر حوزه های تخصصی امری دشوار بوده و مستلزم انتخاب میان دو رویکرد کمی و کیفی است. در سال های اخیر انتشار مجلات پژوهشی دارای روند رشد صعودی بوده و تدوین مقاله های علمی-پژوهشی به عنوان یکی از ضرورت های طی مدارج ارتقای اساتید و دانشجویان مطرح شده است. در این روند، انجام پژوهش با رویکرد کمی بسیار مقبول واقع شده و این نگرانی را ایجاد کرده که ماهیت اصلی و میان رشته ای حوزه های معماری مورد غفلت قرار گیرد. این روند که برخی آن را افسون زدگی کمیت باورانه نامیده اند، در صورتی که در تناسب با موضوع و محور اصلی پژوهش قرار نگیرد، پیامدهایی نامطلوبی بدنبال داشته و این حوزه های تخصصی را از خلاقیت و نظریه پردازی عاری خواهد کرد. به تعبیر دیگر کمیت زدگی و آمارزدگی محض از یکسو و همچنین کیفیت زدگی افراطی از سوی دیگر، هر دو منجر به ضعف در حوزه پژوهش خواهند شد.