علیرغم پیچیدگی علم خاک و روش‌های نوظهور مدیریت خاک، انتظار می‌رود مفهوم اساسی خاک به‌عنوان بستری برای رشد گیاه برای مدت نامحدودی پابرجا بماند. اما به‌طور فزاینده‌ای روشن می‌شود که دیدگاه‌های اولیه در مورد خاک به‌عنوان صرفاً «بستر حمایتی» برای رشد گیاهان، جای خود را به دیدگاه‌های جدیدتر در مورد «مفاهیم مدیریتی» این بستر حمایتی می‌دهد. این امر به‌خوبی با تغییر تمرکز از مرحله انقلاب سبز در دهه‌های 1960 تا اواسط 1970، جایی‌که بر کاربرد مقادیر فزاینده‌ای از نهاده‌های خاک مانند کودها و آفت‌کش‌ها تأکید می‌شد، به مرحله «کشاورزی پایدار» از اوایل دهه 1980 تا به امروز (احتمالاً ادامه خواهد داشت؟) نشان داده می‌شود. کشاورزی پایدار با تطبیق دادن ژنوتیپ‌ها با شرایط نامساعد خاک، افزایش فعالیت بیولوژیکی خاک و بهینه‌سازی چرخه مواد مغذی برای به حداقل رساندن نهاده‌های خارجی مانند کودها و به حداکثر رساندن کارایی مصرف آنها، وابستگی بیشتری به فرآیندهای بیولوژیکی دارد. در واقع، پارادایم مرحله قبلی جای خود را به پارادایم جدید داده است  و این امر به وضوح در گفتگوی رهبران جهان در اجلاس زمین در سال ۱۹۹۱ در ریودوژانیرو، برزیل، منعکس شده است، جایی‌که دستور کار ۲۱، شش فصل را به مسائل مدیریت خاک اختصاص داده است. تمرکز این بررسی بر پارادایم دوم خواهد بود، به ویژه از آن جهت که مدیریت تجویزی خاک به درک فراهمی مواد مغذی خاک و مدیریت کارآمد آن در تولید محصول زراعی مربوط می‌شود.

 فصل 1: مقدمه

فصل 2: مدیریت کارآمد مواد مغذی گیاهی - عامل کلیدی در مدیریت پایدار خاک

فصل 3: ترمودینامیک زیست فراهمی مواد مغذی خاک

فصل 4: سنجش ضریب پخشیدگی مؤثر (یا ظرفیت بافری) خاک‌ها و بررسی تأثیر آن بر زیست فراهمی مواد مغذی خاک

فصل ۵: اندازه‌گیری ظرفیت بافری به منظور پیش‌بینی دقیق دسترسی فلزات سنگین

فصل 6: نظرات پایانی و الزامات آینده