نیمه دوم قرن بیستم با ملی کردن صنعت نفت در ایران آغاز شد و متعاقب آن در موارد متعددی دولت‌های آسیائی و آفریقایی مبادرت به ملی کردن منابع خود نمودند، دولت‌های سرمایه‌گذار که غالباً از طریق شرکت‌های چندملیتی در کشورهای صاحب منابع طبیعی حضور داشتند خود را متضرر اصلی این نوع اعمال حاکمیت تصور می‌کردند که این مسئله زمینه بروز اختلافات فی‌مابین طرفین گردید، سرمایه‌گذاران در جهت احیای حقوقی که به تصور خود ازدست‌رفته می‌دیدند و حل اختلافات فی‌مابین متوسل به داوری بین‏المللی شدند که بر این اساس شاهد رویکردهای متعددی در خصوص اعمال اصل حاکمیت دائمی دولت‌ها بر منابع طبیعی توسط داوران هستیم. با نگاهی به سوابق تحولات این موضوع درخواهیم یافت که این عرصه همواره محل جنگ و گریز مستمر طرفین قرارداد بوده و وکلا و مشاورین آن‌ها از توسل به انواع استدلال‌ها و نظریه‌پردازی‌ها در راستای حفظ منافع هر طرف فروگذار ننموده‌اند که نتیجه آن تحول و یا تعدیل در معیارهای موجود در نتیجه اعمال اصل حاکمیت دائمی دولت‌هادولت‌ها بر منابع طبیعی‌شان بود. پژوهش حاضر که تحت عنوان «تحول مفهوم حاکمیت بر منابع طبیعی در رویه داوری بین‏المللی حوزه انرژی» نام‌گرفته حاصل مطالعات چندساله اخیر راقم سطور بوده است.

فصل اول:تاریخچه سرمایه‌گذاری بین‏المللی و مقابله دولت‌های میزبان در دفاع از حاکمیت بر منابع طبیعی   3

فصل دوم: حقوق بین‏الملل و شناسایی حق حاکمیت دائمی دولت ها و ملت‌ها بر منابع طبیعی   83

بخش دوم:قانون ماهوی و شکلی حاکم بر داوری بین‏المللی سرمایه‌گذاری و تأثیر آن بر مفهوم حاکمیت بر منابع طبیعی    133

فصل اول: تبیین شرط داوری و قانون حاکم در رویه داوری بین‏المللی  139

فصل دوم: آثار اعمال حاکمیت بر منابع طبیعی، مبتنی بر مشروعیت عمل در پرتو رویه داوری بین‏المللی  213            

  323