پیدایش صنعت و گسترش جوامع صنعتی، افزایش تولید کالا و فزونی مصرف گرایی را به دنبال داشت، این امر کاهش دقت، توجه لازم و کافی در چرخه تولید و کیفیت کالا، در نهایت تحمیل خسارات مالی و صدمات جسمانی و زبان‌های ناشی از تعمیر یا تعویض کالا، مربوط به عیوب مخفی و عیوب عارضی بعد از عقد به مصرف‌کنندگان می‌شد؛ لذا تولید کننده کالا به دلیل توانگری و لزوم دارا بودن تعهد در قبال صحت کالای عرضه شده مسئول جبران خسارت شناخته می‌شد. علاوه براین، مسئولیت ناشی از عرضه کالای معیوب نمی‌توانست محدود به مسئولیت قراردادی باشد؛ زیرا غالبا بین عرضه کننده و زیان‌دیده رابطه قراردادی وجود نداشت. بنابراین دامنه مسئولیت گسترش یافته و به مسئولیت غیر قراردادی و تعهد به ارائه خدمات پس از فروش تسری پیدا کرد. بنابراین هر کسی به علت استفاده از کالای معیوب خسارت ببیند حق مطالبه خسارت از عرضه کننده را دارد ولواین‌که رابطه قراردادی باوی نداشته باشد. ارائه خدمات پس از فروش به منظور تضمین صحت عملکرد و تایید مطلوبیت موردنظر خریداران به دو روش گارانتی و وارانتی انجام می‌شود که مستلزم گذران دوره‌ای مشخص از مصرف است؛ لذا تعهد به جبران خسارت از جانب عرضه‌کنندگان اعم از این که به مباشرت یا به‌واسط، از طریق واگذاری نمایندگی انجام شود، در راستای حفظ حقوق خریداران و رونق بازار رقابت، ضروری به نظر می‌رسد. بررسی مبانی نظری، فقهی، قانونی مسئولیت متعهدین به ارائه خدمات پس از فروش در خصوص عرضه کالای معیوب و عدم ارائه اطلاعات و هشدارها به خریدار و آثار مسئولیت ایشان، در برابر حمایت از حقوق مصرف کنندگان از اهمیت به سزایی برخوردار است.

فصل اول: کلیات / 13

فصل دوم: مفاهیم و پیشینه / 19

فصل سوم: مبانی مسئولیت مدنی متعهدین به ارائه خدمات پس از فروش / 27

فصل چهارم: شرایط ارائه خدمات پس از فروش / 65

فصل پنجم: آثار حقوقی مسئولیت مدنی متعهدین به ارائه خدمات پس از فروش / 83

فصل ششم: نتیجه گیری / 122

پیشنهاد: / 123

منابع: / 126