به گزارش روابط عمومی سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی، مراسم رونمایی از نخستین شماره مجله نوشتار همراه با بزرگداشتی برای محمدعلی اسلامی ندوشن روز شنبه (23 مرداد‌ماه) در سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی برگزار شد.

 اسلامی ندوشن کتابخانه‌ای برای ما باقی گذاشت

در این مراسم علی دهباشی، مدیرمسئول  مجله «بخارا»، مجله «نوشتار» را کاری حرفه‌ای روزنامه‌نگاری خواند و  در سخنانی اظهار کرد: صفحه‌آرایی، تنظیم مطالب و تنوع مطالب  این مجله که نشاندهنده وقتی است که برای این مجله گذاشته شده، باعث شده مجله حرفه‌ای باشد. تصور می‌کنم اگر شما 2000 نسخه هم چاپ کنید، چیزی از آن باقی نماند. در این مجله هیچ‌ نشانه کار تمرینی  وجود ندارد، مقالات بخصوص در بخشی که یاد اسلامی ندوشن کرده‌اید، به خوبی ویرایش شده است. 

 او با اشاره به «بخارا» ویژه نوروز که با یادنامه‌ای از شیرین بیانی همسر اسلامی ندوشن همراه بود، افزود: افتخار این را داشتیم که چند ماه پیش در یاد او در بخارا ویژه‌نامه‌ای را برای شیرین بیانی داشته باشیم و شبی را هم به افتخارشان برگزار کردیم. امیداوریم حال اسلامی ندوشن مساعد شده، توانایی  سفر را داشته باشد و پزشکان معالجش  اجازه بدهند که به ایران برگردد.

 دهباشی سپس گفت: دکتر اسلامی ندوشن از وادی علم حقوق وارد ادبیات شد. با توجه به ذوق و تسلطی که به ادبیات فرانسه داشت، مجموعه‌ شعری از  فرانسه با عنوان « ملال پاریس و گل‌های بدی» از بودلر را ترجمه کرد. چند سال پیش که آقای شایگان کتاب بودلر نوشت، ترجمه این کتاب را با فرانسه‌اش مقابله کرد و  گفت ترجمه آن به فارسی بی‌نظیر است. اما حوزه‌ای که اسلامی ندوشن در آن شناخته شده است این ترجمه‌ها نیست بلکه چیزی است که او در چندین مجلد از آثارش به آن پرداخته؛ فرهنگ ایران. دلمشغولی‌ او درباره زبان فارسی  بود و  این‌که چطور ممکن است با تسلط فرهنگی غرب دچار آسیب شویم در نهایت کتاب «ایران را از یاد نبریم» را نوشت.

سپس حامد علی‌اکبرزاده، رئیس سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی و مدیر مسئول این نشریه گفت: سخنان استاد دهباشی، خسته‌ نباشید خوبی برای دوستان و همکاران مجله بود، از او تشکر می‌کنیم و آرزوی سلامتی داریم و امیدوارم بتوانیم ما هم کار‌های ارزشمندی مانند کارهایی که ایشان که در حوزه فرهنگ ایرانی و اسلامی داشتند، انجام دهیم و بتوانیم ذره‌ای از دین خودمان را برای این فرهنگ ادا کنیم.

 او با اشاره به علاقه خود برای انتشار مجله  و باز خورد مثبت نوشتار در میان فرهنگیان، اظهار کرد: هدف اصلی‌ما در انتشار مجله این بود بتوانیم در حوزه کتاب و ترویج گفتمان علم، جریان‌سازی کنیم و نگاه تازه‌ای به مسئله کتاب و نشر و ترویچ گفتمان علم داشته باشیم  و بتوانیم به انتشار مجله راه‌های فرهیختگان را برای حل مسائل در این حوزه مطرح کنیم.

او درباره اسلامی ندوشن هم گفت: بخشی از مطالب  مجله عمومی است و بخشی  هم پرونده ویژه است که به نقد و بررسی اندیشمندان معاصر می‌پردازد. قطعا دکنر اسلامی ندوشن از اندیشمندان برجسته معاصر ما هستند. ایده اصلی فکر اسلامی ندوشن دغدغه ایران و فرهنگ ایران است.  فرهنگ ایران آنقدر بزرگ است که اگر کسی متصل به آن باشد، قابل تجلیل و ستایش شود.

در ادامه نشست حسین مسرت، پژوهشگر با ابراز خرسندی  از این‌که  انتشارات جهاد دانشگاهی اولین شماره از نشریه خود را به اسلامی ندوشن اختصاص داده است، این  اقدام را حسن مطلع این مجله خواند.

 او سپس بیوگرافی  کوتاهی از تولد تا فعالیت‌های اسلامی‌ ندوشن ارائه کرد و درباره آثار او گفت.

پیام شمس‌الدینی هم در سخنانی به توجه اسلامی ندوشن به ادبیات تطبیقی پرداخت و  گفت: ادبیات تطبیقی در فرانسه شکل گرفته و به روابط فرهنگی فرانسه با دیگران می‌پرداخت که بیشتر با روحیه اروپامحوری همگام بود. اقای دهباشی به تسلط آقای اسلامی ندوشن بر فرانسه و ادبیات غنی و کلاسیک‌ اشاره کرد و این‌که او کار خود را با ترجمه شروع کرده است. به‌نظر من کسی که دست به ترجمه می‌زند، مانند کسی است که روی صندلی نشسته و پا بر دو سرزمین مختلف گذاشته باشد. او وظیفه سنگنی انتقال  فرهنگ از یک وادی به وادی دیگر را دارد. دکتر اسلامی ندوشن خیلی زودتر از آن‌که رشته دانشگاهی ادبیات تطبیقی شکل بگیرد یکی از  پژوهش‌های مهم را در این حوزه انجام می‌دهد. این پژوهش ابتدا به صورت مقاله و بعد به صورت کتاب ارائه می‌شود؛ او مقاله‌ای  در سال 1335  در نشریه سخن با عنوان «فدر و سودابه از نظر راسین و فردوسی» چاپ کرد. راسین یکی از نویسندگان فرانسه است که اسطوره یونانی را بازنویسی کرده و به صورت نمایشنامه درآورده است. این مقاله اسلامی ندوشن به قدری اهمیت داشته که در سال 1956 توسط ایرانشناسان فرانسه ترجمه می‌شود. اسلامی ندوشن از پیشتازان ادبیات تطبیقی بود.

او سپس درباره این مقاله  توضیحاتی را ارائه و خاطرنشان کرد: اسلامی ندوشن به صورت خودجوش دانش ادبیات تطبیقی را در ایران به وجود آورد و باعث شد از سال 1335 گفت‌‌‌وگویی بین اهل قلم در بگیرد، این‌که ادبیات تطبیقی در ایران چه هست و چگونه باید باشد، چه روش‌هایی را باید در پیش بگیرد. ادبیات تطبیقی سال‌ها بعد در دانشگاه تهران تأسیس شد و بعدها به محاق رفت. هنوز رشته ادبیات تطبیقی نداریم و تنها اتفاق خوبی که افتاده  این است که چند مجله تخصصی داریم و  فرهنگستان هم به دنبال این است که این رشته را به عنوان رشته دانشگاهی از نو تأسیس کند.  کاری که اسلامی ندوشن کرد، روشن کردن چراغ ادبیات تطبیقی بود و کسان دیگری  چون مهدی قری و غلامرضا سلیم وارد این حیطه شدند و به فربه شدن  دانش یومی ما در حوزه ادبیات تطبیقی کمک کردند. اسلامی ندوشن علاوه بر این که از پیشتازان شعر نو پارسی است،  بنیانگذار علم ادبیات تطبیقی  هم هست.