تازیانههاىِ آتش، قامتهاىِ فولاین؛ ملتی که هرگز زانو نمیزن
علی اصغر درلیک
آن شب، تیغِ آتشینِ خیانت، سینهیِ آرامِ آسمانِ میهن را شکافت! شررهایِ ناجوانمردانهیِ غاصبی ستمپیشه (اسرائیل)، اما نه فروغِ ایمان را خاموش کرد و نه پایانِ کارزار بود! این زخم، فریادِ خروشِ زمین شد؛ آتشی که طلوعِ حماسهای دیگر از شکوهِ بیهمتایِ مقاومتِ ایرانی را فریاد زد! نگاه کنید! آن ناتوانانِ تاریخ پنداشتند با غرشِ دروغینِ موشکها و زوزهیِ وحشت، میتوانند ارادهیِ فولادینِ ملتی را در هم شکنند! ملتی که «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ... وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ» را در خون دارد!
پنداشتند تاریکیِ شبِ یلدایشان، خورشیدِ همیشهتابانِ استقامتِ ما را خواهد بلعید! اما وای بر خیالِ پوچِشان! هر ضربهیِ سنگِ ستم که بر سینهیِ این ملت فرود آمد، گوهرِ یگانهیِ وحدت و غیرت را نه تنها نخراشید، که چون الماسِ برّان، تابناکتر و برّانتر ساخت! جهانِ حیران بار دیگر شاهد بود: ایران، لانهیِ شیرانِ بیدار است! هر توطئهیِ پلید، حلقههایِ زنجیرِ اتحادمان را محکمتر و عزمِ راسخمان را برایِ بنایِ فردایی سرفراز و بینظیر، آهنینتر میسازد! از دلِ این خاکِ آغشته به خونِ شهیدان و عطرِ حماسه برخاستهایم! خاکی که یادگارِ بندگی است! قطرههایِ سرخِ شهیدان، نه چراغِ راه، که خورشیدِ هدایتمان است! و ایمانِ استوار به حقانیتِ مسیر، نه نیرو، که توفانِ کوبندهیِ پیشرویمان! بنگرید به آن سو! آن سپیدهدمِ طلایی که از پسِ ابرهایِ سیاهِ دشمن میتازد، نویدِ پیروزیِ نهاییِ ملتی است که با سربلندیِ اسطورهها، خِرَدِ فرزانگان و قدرتِ روزافزونِ پهلوانان، بیامان پیش میرود! ما فریاد زدیم: "میتوانیم!" و این توان، ریشه در ژرفایِ بیکرانِ فرهنگِ جهاد و مقاومت و خِرَدِ جمعیمان دارد. این خاکِ مقدسِ اهورایی، میراثِ پاکانِ تاریخ است و به دستِ ما، چون تاجِ درخشانِ شرق، بر فرازِ قلههایِ عزت خواهد درخشید!
این توفانهایِ پیاپیِ باطل، نه که خم به ابرویمان آورده، که قامتهایمان را چون کوههایِ دماوند استوارتر، پیوندهایِ برادریمان را چون فولادِ آبدیده و ایمانمان را چون سپرِ رستم، نفوذناپذیر ساخته است! آیندهایِ تابناک، ساختهیِ مشتِ آهنین و ارادهیِ پولادینِ ملتی است که هیچ تازیانهای او را به زانو درنیاورده و نخواهد آورد! چرا که وعدهیِ حقِ پروردگار محقق است: «وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ». پیش به سویِ آن بامدادِ پیروزیِ راستین... که دشمنِ غاصب را در خاکِ ذلت خواهد شکست!