همزیستی، همکاری بین دو یا چند موجود زنده مختلف است. ممکن‌است این همکاری دائمی بوده، موجودات زنده آن هیچ‌گاه جدا نشوند و یا همزیستی بین آنها مدت زیادی دوام داشته‌باشد. این تعریف جمعیت‌هایی را در بر می‌گیرد که حاصل همزیستی بین افراد یک گونه باشند. ممکن‌است موجودات زنده‌ای که در همزیستی دخیل هستند، از یکدیگر سود برده یا آسیب ببینند و یا این‌که تحت تأثیر همکاری قرار نگیرند. مجموعه‌های همزیست در طبیعت رایجند، از باکتری و قارچی که با ریشه گیاهان خاک‌زی، همزیستی نزدیکی برقرار می‌کنند تا کرم‌های لوله‌ای عظیم‌الجثه و باکتری‌های اکسیدکننده سولفور که به اتفاق یکدیگر در اعماق اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند، پیوستگی نزدیکی را تشکیل ‌می‌دهند. هیچ موجود زنده‌ای مانند یک جزیره، یکه‌و‌تنها نیست بلکه هر موجودی مستقیم یا غیر مستقیم با موجودات دیگر در ارتباط است، حتی وجود انسان هم یادآور نوعی همزیستی قدیمی می‌باشد. سلول‌های بدن انسان شامل میتوکندری یا اندامک‌هایی است که روزی خود باکتری همزیستی بوده‌اند. علاوه‌براین، هرکدام از ما در پوست و دستگاه تناسلی خود به گونه‌های مختلفی از ویروس‌ها و باکتری‌ها پناه می‌دهیم. کلروپلاست‌های درون سلول‌های گیاهی نیز اندامک‌هایی هستند که از همزیستی باکتری‌های دیرینه‌ای فتوسنتز‌کننده به‌وجود آمده‌اند. باکتری‌هایی که با اشکال پیشرفته‌تر حیاتی رابطه‌ همزیستی برقرار می‌کنند، خود میزبان ویروس‌های همزیست هستند. ویروس‌های انگلی نیز برای بیان خود وابسته به سایر ویروس‌ها می‌باشند. تصور زندگی و تاریخ تکاملی آن بدون همزیستی دشوار است.در این کتاب به بررسی جزئیات مجموعه‌‌های همزیستی که در میان سلسله‌های متفاوت جهان زنده بیان می‌شوند، پرداخته‌شده است.