خاک یک منبع حیاتی است که با ارائه کارکردهای اکولوژیکی متنوع و کمک‌های اقتصادی و اجتماعی قابل توجه، پایه و اساس تولید کشاورزی، خدمات اکوسیستمی و رفاه انسان است. با این حال، به دلیل سوء‌استفاده، سوء‌مدیریت، و تقاضای فزاینده ناشی از شیوه‌های متضاد استفاده از زمین، با تهدید قریب‌الوقوع تخریب اساسی مواجه است . با وجود تلاش‌های تحقیقاتی گسترده‌ای که برای مدل‌سازی تخریب خاک و افزایش فناوری‌های حفاظت از خاک انجام شده است، این موضوع همچنین به عنوان یک چالش بزرگ جهانی مطرح است . تخریب خاک به طور طبیعی متأثر از عوامل زیستی و غیرزیستی رخ می‌دهد و سرعت تسریع تخریب آن در درجه اول به فعالیت‌ها و مداخلات انسانی نسبت داده می‌شود. همزمان با افزایش جمعیت، تقاضا و به دنبال آن تولید مواد غذایی افزایش می‌یابد و متعاقب آن مسائل زیست‌محیطی به طور قابل توجهی تشدید می‌یابد . گسترش بدون کنترل تخریب خاک یک نگرانی حیاتی ایجاد می‌کند، امنیت غذایی جهانی را به خطر می‌اندازد و پیامدهای اقتصادی مختلفی از جمله خطرات فزاینده‌ی ناشی از پدیده‌هایی مانند سیل، رانش زمین، و افزایش رسوبات در رودخانه‌ها را به‌دنبال دارد.