این کتاب، با عنوان: از ویرانه‌های پروئیت-ایگو تا آینده پرند: آیا سرنوشت تاریک مدرنیسم در ایران تکرار می‌شود؟، درباره سقوط مدرنیسم در معماری و شهرسازی است، به بررسی عمیق شکست‌های معماری و شهرسازی مدرنیستی در بستر چالش‌های اجتماعی می‌پردازد. با نگاهی مقایسه‌ای، پروژه نمادین پرویت-ایگو در سنت لوئیس آمریکا – که در دهه ۱۹۵۰ به عنوان الگویی از مسکن اجتماعی مدرن ساخته شد اما به دلیل مسائل نژادی، طبقاتی، مدیریتی و طراحی فضاهای بی‌دفاع، در سال ۱۹۷۲ تخریب گردید را با تجربیات شهرهای جدید ایران مانند پرند و طرح مسکن مهر مقایسه می‌کند. نویسنده با بهره‌گیری از روش‌های کیفی مانند مطالعات موردی، مصاحبه‌های میدانی، تحلیل اجتماعی و بررسی تاریخی، نشان می‌دهد چگونه اصول مدرنیستی لوکوربوزیه‌ای، مانند برج‌های بلند و جداسازی عملکردی، به جای ایجاد عدالت فضایی، به تشدید نابرابری، طرد اجتماعی و بحران هویت شهری منجر شده‌اند. این پژوهش نه تنها نقدی بر سیاست‌های شهری پس از جنگ جهانی دوم در غرب و ورود مدرنیسم به ایران پس از انقلاب سفید ارائه می‌دهد، بلکه با الهام از نظریه‌پردازانی همچون جین جیکوبز و جنبش نوشهرگرایی، پیشنهادهایی برای بازسازی شهرها به عنوان بستری برای پیوند انسانی و پایداری اجتماعی مطرح می‌کند.

فصل اول: پژواک یک ویرانی؛/23

 چرا داستان پروئیت-ایگو در ایران می‌تواند تکرار شود؟/23

 فصل دوم: مدرنیسم در معماری و شهرسازی؛/29

 از آرمان ‌شهر ماشینی تا فروپاشی اجتماعی/29

 فصل سوم: مورد مطالعاتی پروئیت–ایگو:/79

 علل فروپاشی در آمریکا/79

 فصل چهارم: شهرهای جدید در ایران/119

 زمینه تاریخی، اجتماعی و اقتصادی/119

 فصل پنجم: مورد مطالعاتی پرند/147

 با تمرکز بر برج‌های فاز ۵ شهرک آفتاب/147

 فصل ششم: مقایسه تطبیقی پروئیت–ایگو و پرند/181

 درس‌ها و پیش‌بینی‌ها/181

 فصل هفتم: مسکن، بحران‌ها و آینده/211

 فصل هشتم: نتیجه‌گیری و پیشنهادها/247

 منابع و مأخذ/305