صنعت گردشگری که طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های خدماتی را شامل می‌شود در ابتدا به‌عنوان یک پدیده فرهنگی و اجتماعی مطرح شد اما کم کم به‌عنوان عامل مهمی در رشد و توسعه اقتصادی شناخته شد و مورد توجه کشورهای مختلف قرار گرفت.على‌رغم تلاش‌هایی که در قرن گذشته برای رسیدن به توسعه و کاهش شکاف‌ها صورت گرفته است، در ابتدای قرن بیست و یکم هنوز این موضوع مهمترین دغدغه فکری، ملت‌ها بویژه ملت‌های جنوب، می‌باشد. تنوع بخشی به اقتصاد، بالا بردن کیفیت محیطی بالا بردن شاخص‌های توسعه انسانی، اشتغال‌زایی، ارتقای کیفیت محیط زیست و ده‌ها موضوع دیگر مهمترین آرمان و آرزوی ملت‌های جنوب می‌باشند. علی‌رغم این آرزوها، فقر، بیکاری آشفتگی محیطی و توسعه نیافتگی واقعیت‌های تلخ آمیخته به زندگی آنها گردیده است جهت برون رفت از این وضعیت بدیل‌های (آلترناتیوهای) مختلف در طی قرون گذشته مطرح گردیدند درحالی‌که هیچکدام به معنی واقعی، مفید فایده نبودند. در سال‌های اخیر گردشگری بعنوان راهکاری جدید برای رهایی از این شرایط مورد توجه قرار گرفته است. به نظر رسد کشورهایی که از قابلیت‌های بالقوه مناسب در این زمینه برخوردارند بتوانند توسعه گردشگری را در برنامه‌های توسعه ملی خود گنجانده و راه تکامل را طی نمایند. مهمترین فضاهایی که در میان مقصدهای گوناگون مورد توجه و بازدید گردشگران داخلی و خارجی قرار می‌گیرند شهرها می‌باشند فضاهای شهری از دیرباز جذاب ترین فضاها را تشکیل می‌داده‌اند، زیرا که شهرها کاملترین کانون‌های سکونتگاهی را تشکیل می‌دهند و دربردارنده مراکز مهم اقتصادی، علمی، تفریحی، پزشکی و غیره هستند و افزون بر اینها از جاذبه‌های طبیعی نیز برخوردارند، به همین جهت مهمترین کانون‌های جذب گردشگر به شمار می‌روند.

فصل اول: گردشگری پایدار شهری/ 13

فصل دوم: تجارب جهانی و ملی در برنامه‌ریزی راهبردی توسعه گردشگری شهری و وضعیت گردشگری در ایران و جهان/ 59

فصل سوم: گردشگری و توسعه منطقه‌ای / 105

فصل چهارم: گردشگری یک فعالیت مکان محور/ 119

فصل پنجم: گردشگری فعالیتی مبتنی بر دانش/ 151