در دنیای معاصر، آموزش عالی به‌عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه فردی و اجتماعی شناخته می‌شود. دانشگاه‌ها نه تنها مکانی برای کسب دانش و مهارت‌های تخصصی هستند، بلکه فرصتی برای رشد و شکوفایی فردی دانشجویان به‌شمار می‌آیند. در این راستا، مفهوم "سرزندگی" در محیط‌های آموزشی به‌عنوان یک ویژگی مهم در افزایش اثربخشی فرآیند یادگیری و تسهیل شکوفایی فردی دانشجویان به‌ویژه در دوران دانشگاه مطرح است. سرزندگی، به‌طور کلی به ویژگی‌هایی از محیط اطلاق می‌شود که تعاملات مثبت، انگیزه، انرژی و پویایی را در خود جای می‌دهد و می‌تواند به‌عنوان عاملی مؤثر در ارتقاء کیفیت زندگی دانشجویی و بهبود عملکرد تحصیلی و فردی آنان در نظر گرفته شود.

یکی از مفاهیم کلیدی در این زمینه، خود شکوفایی است که به فرآیند تبدیل شدن به بهترین نسخه از خود اشاره دارد و در روانشناسی انسان‌گرا به‌ویژه در نظریات آبراهام مزلو، یکی از نیازهای اساسی و عالی انسان‌ها محسوب می‌شود. خود شکوفایی شامل رشد استعدادها، توانمندی‌ها و تحقق پتانسیل‌های فردی است که می‌تواند در محیط‌های آموزشی دانشگاهی تقویت شود. به‌ویژه در دوران دانشجویی، محیط آموزشی به‌عنوان زمینه‌ای فراهم‌کننده برای خود شکوفایی به‌شمار می‌آید.

پیشگفتار /7

مقدمه /8

فصل دوم/13

شناسایی معارها و زیر معیارهای نهایی/51

نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات/217